Από αυτήν την φωτογραφία προβληματίστηκα... Διάβασα την λεζάντα και αναρωτήθηκα αν αυτός ο πολιτικός είχε φιλοσοφήσει τον ερωτά σε τέτοιο βαθμό ώστε να κατακτήσει την ουσία του...
Είναι ο ερωτάς μια αυταπάτη; Κι αν ισχύει αυτό, μόλις κάποιος δέσμιος-ερωτευμένος διαλύσει την αχλή της αυταπάτης τι γίνεται; Συμβιβάζεται και περιμένει την αγάπη ή αφήνει πίσω το ταίρι του και προχωρά στην αναζήτηση της επόμενης ερωτικής αυταπάτης; Πόσο κρατάει η αυταπάτη; Τι συμβαίνει και χάνεται; Ο έρωτας περνάει; Και μετά; Μετά τι έρχεται; Ο έρωτας είναι ένα εγωιστικό παιχνίδι; Είναι μια τρέλα; Πονάει; Δίνει ζωή;
Νομίζω πως πολλά ζευγάρια ή ερωτευμένοι εραστές ή όπως αλλιώς θέλετε, παγιδεύτηκαν στον έρωτα και έζησαν με την προσμονή του "θα κρατήσει για πάντα". Λάθος; Σωστό; Ποιος να ξέρει άραγε να απαντήσει; Είναι ποτέ δυνατόν να κρατήσει για πάντα ο έρωτας; Όχι, είναι η απάντηση που οι περισσότεροι θα έδιναν...Όμως γιατί; Γιατί ο έρωτας είναι εγωιστής και μόλις πάρεις αυτό που θες μετά καταλαγιάζει, θα εξηγήσουν κάποιοι. Άλλοι θα υποστηρίξουν ότι έρχεται η συνήθεια και η ρουτίνα και όλα τα αλλάζουν. Ποίος έχει δίκιο;
Είμαι σίγουρη ότι είναι πολλοί εκείνοι οι ερωτευμένοι που υπόσχονται ότι ο δικός τους έρωτας δεν θα χαθεί.Πόσοι τα καταφέρνουν; Κι αν κάποιοι από αυτούς προσπαθούν αληθινά να τον κρατήσουν ζωντανό; Τότε ίσως πάρει παράταση. Αρκεί αυτό;
Εκεί που καταλήγω - όχι απόλυτα- είναι πως το "πάντα" είναι πολύ δεσμευτικό για τον έρωτα. Ίσως να κρατάει λίγο, ίσως πολύ, σίγουρα όμως δεν κρατάει αιώνια. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά από αυτόν. Μένεις και περιμένεις να ανακαλύψεις την συνέχει δίπλα στον άνθρωπο που σε μύησε σε αυτόν, ή φεύγεις για να κρατήσεις τις αναμνήσεις του έρωτα αλώβητες;
Καληνύχτα!
